En busca da cagalla do lagarto

Xa nunca hei de poder orzar as lúas Xa nunca hei de poder orzar as lúas nin navegar a contravento. Quizais só fluctuar entre a luz e as penumbras. Case a cegas. As azas xa non reman e as naves vánse a pique nos peiraos. Xa non sei navegar nin acerto a zugar a polpa doce dos froitos escoitando rechouchiar os páxaros exóticos, pintados nas lembranzas. Nin presentir os tigres e os koalas nesas seivas que amei lonxanos días. Fenecen os recordos dos bucares e dos samáns. Murcháronse as orquídeas. As violetas. Todo fuxe nun hourizonte estreito. Ollai. Tampouco queda nada na horta do membrilleiro e os reiseñores. A árbore non ten follas. Non dá sombra. Secouse o pozo. Xa non nace auga fresca nin ondas nos espellos. Xa todo transcurríu. E non hai volta. Orballa en tempo lento (1995) Pura Vázquez