Memoria asolagada
Día a día, en efecto, a partir daquela noite xunto ao río, a chuvia foi asolagando a miña memoria e tinguindo a miña mirada de amarelo. Non só a miña mirada. As montañas tamén. E as casas. E o ceo. E os recordos que, deles, aínda seguen suspendidos. Lentamente, ao principio, e, logo xa, ao ritmo en que os días pasaban pola miña vida, todo ao meu arredor fórase tinguindo de amarelo coma se a mirada non fose máis que a memoria da paisaxe e a paisaxe un simple espello de min mesmo.
Día a día, en efecto, a partir daquela noite xunto ao río, a chuvia foi asolagando a miña memoria e tinguindo a miña mirada de amarelo. Non só a miña mirada. As montañas tamén. E as casas. E o ceo. E os recordos que, deles, aínda seguen suspendidos. Lentamente, ao principio, e, logo xa, ao ritmo en que os días pasaban pola miña vida, todo ao meu arredor fórase tinguindo de amarelo coma se a mirada non fose máis que a memoria da paisaxe e a paisaxe un simple espello de min mesmo.
A chuvia amarela
Julio Llamazares
Fotografías de Roque Soto
Banda sonora:
Gotas de lluvia - La Rosa
Comentarios