DELTAS QUE REBORDAN SEN CANLE

Muller que chora

Compañeira dos cervos, muller que chora.

Dos estralotes e das caracolas tépedas

pingan as augas salgadas que embelecen

o teu canto de sereia ou pequena balea.

Muller que chora fermosa doencia:

indecíbel o pranto, as palabras esvaran

polas brancas granadas que humedeces de bágoas.

As túas pomas espidas e os cabelos de lila

son testigos dos deltas que rebordan sen canle.

Abociñas os beizos compañeira dos cervos,

como chora a doniña na gaiola sen bosque

ou xeme o rebezo abandonado da pel.

Sen saber dos ollares de améndoa e de melura,

así mira o cervato na súa noite sen combas.

-Pero acaso estas bágoas te fixeron femia,

pequena criatura que treme e salouca.

Agora xa coñeces o misterio do anceio,

bela nena sen riso, madurecida sémola,

muller que chora, compañeira dos cervos.

A boca violeta

Claudio Rodríguez Fer

Fotograma do filme La Ciociara (1960), Vittorio De Sica.