EN CADA OUTEIRO

Paisaxe da neve

Luz manca, en coiros,

buscando a roupa que lle levou o vento.

En cada outeiro un desafío

en cruz; batido do solano

e consolo isolado, feble, da salvación.

Emigraron os paxaros da alba

pol-as liñas magnéticas do rencor.

Adeus. Moi alá ¡adeus!

Brilo de sables que adentan

como chacales o cadavre

de unha Lua-pantasma.

As vontades en loita corpo a corpo

nun danzar alternado de arroaces;

e as ondas da neve –cabras celestiales–

morden as aristas dos penedos.

Xosé Otero Espasandín (1900-1987)
Revista Nós, 15 de agosto de 1933


Fotografías de ©Emilio Blanco