XIII
Hei de morrer neste bosque solitario
tal vez pensando, como estou pensando,
sangando o corazón por telo amando
toda a vida en valuto, sen salario.
Hei morrer neste bosque centenario
maxinando as gaivotas e soñando,
carexando o silencio ou degrañando
a barxa das palabras, sen horario.
Hei morrer neste bosque, xa cho digo,
anque logo non queiras saber cousa
ou te fága-la xorda noutros mundos.
Hei morrer neste bosque. E eu sentigo
marcharei pra debaixo da vil lousa
e ser pasto dos vermes vagabundos.
Fiz Vergara Vilariño
Fotografías de ® Roque Soto Soto
Comentarios