FENECEN OS RECORDOS

Xa nunca hei de poder orzar as lúas

Xa nunca hei de poder orzar as lúas
nin navegar a contravento. Quizais só fluctuar
entre a luz e as penumbras.
Case a cegas.
As azas xa non reman
e as naves vánse a pique
nos peiraos.
Xa non sei navegar
nin acerto a zugar a polpa doce
dos froitos escoitando
rechouchiar os páxaros exóticos,
pintados nas lembranzas.
Nin presentir os tigres
e os koalas
nesas seivas que amei
lonxanos días.
Fenecen os recordos dos bucares
e dos samáns.
Murcháronse as orquídeas.
As violetas.
Todo fuxe nun hourizonte estreito.
Ollai. Tampouco queda nada
na horta do membrilleiro
e os reiseñores.
A árbore non ten follas.
Non dá sombra.
Secouse o pozo. Xa non nace
auga fresca nin ondas nos
espellos.
Xa todo transcurríu.
E non hai volta.

Orballa en tempo lento (1995)
Pura Vázquez