O CHÍO DAS GALAXIAS

VII

Esmorecen os soños,
cae a noite na noite.
Non hai luz que non sexa
o brancor dos teus seios.
Aíllame no alento.
Que eu poida ouvir aínda,
como Alexander Blok,
o chío das galaxias
cando brile no ceo a cauda acesa
do cometa Halley e cando todos
os sinais fo fin
teñen sido xuntados.
Imos
cara ó serán, amor, do século
sin saber si aínda hai
ventura saecula
ou si a face do enigma non será
nosa face no espello
e si tódalas verbas
non te serán,
sin sabérmolo nós, de seu comprido.

Cántigas de alén 

José Ángel Valente