MÁXICOS VALES SOMBRÍOS

 

O Recordo   

A Galicia

Como un nido de vichelocrego
Que arrandea entre follas e brisa, 

Eu contemplo con maga sorrisa

O curruncho onde libre nacín.

Vin de Lisboa a encantada riveira,

As riquísimas veigas da Galia,

Os xardins da magnífica Italia...

Como  o noso bo chan, nada vin.

Onde están as devesas frondosas

E floridos herbales amenos,

En que alegres rebuldan os nenos,

Ou quizáis namorado pastor?...

Onde os máxicos vales sombríos

Serpentados de frescos regueiros

Convidando a furtivos de amor?

En ningures atópase no mundo

Un anaco de terra máis lindo...

Soutos, prados e flores sorrindo

Nos rianchos mirándose están.

Pendurados nas árbores crecen

Doces froitos de rica fragancia,

e con asombrosa abundancia

Que os ramallos se pousan no chan.

A xovial foliada comeza

Dos feitizos de música e danza,

E entre amores, loucura e folganza

Coma un lóstrego a noite vaise.

Que risoña se ostenta a alborada

De Galicia no puro horizonte!

A laberca trinando no monte,

No pomar o feliz reiseñor.

Nas ladeiras remedan os ecos

O cantar de inocentes pastores...

Todo é encanto, suspiros, amores

Naquel himno dos campos ó sol.

Cantas veces das rústicas flores

Respirei os aromas suaves!....

Cantas veces nos bosques as aves

Me saudaron cantando tamén!

E de amores o peito encendido

Engolfado enn tamaña delicia...

Que recordo!... adorada Galicia!

Ay! ti foste meu céltico Edén.

Febreiro, 18 de 1857.

Francisco Añón Paz

Imaxes: casa natal do poeta e paisaxe de Outes