A casa abandonada 
 

Cara ao final da escaleira
décheste volta: no baleiro de abaixo
o vento solitario fai
as veces de trasfega, e a penumbra
está sucia de esquecemento. Pero enriba,
no piso de enriba, o cúmulo
de inútil sono agarda. Vas
a entrar nel, a somerxerte? Coa man
posta no balaústre, acariciándoo
quedas. Pouco a pouco,
non vas así a baixar a vista: escoita o torvo
zunido da mosca que se afana
contra o cego cristal: hai alguén
no primeiro chanzo. Espera.
Mira:
ti estás no primeiro chanzo. Lívido
estaste a mirar a ti con toda a alma
coma se fose para sempre.
E xa
non estás enriba, nin
tampouco abaixo.
Zumba
soa por fin a torva prisioneira.




Eliseo Diego


Fotografía de Roque Soto

Comentarios

Publicacións populares