FERRRAPENTO E DESCALZO
Tembra un neno no húmido pórtico Tembra un neno no húmido pórtico... Da fame e do frío ten o sello o seu rostro de ánxel, inda hermoso, mais mucho e sin brilo. Farrapento e descalzo, nas pedras os probes peíños, que as xiadas do inverno lañaron, apousa indeciso; pois parés que llos cortan coitelos de aceirados fíos. Coma can sin palleiro nin dono, que todos desprezan, nun curruncho se esconde, tembrando, da dura escaleira. E cal lirio se dobra ó secárese, o inocente a dourada cabesa tamén dobra, esvaesido ca fame, e descansa co rostro nas pedras. E mentras que el dorme, triste imaxen da dor i a miseria, van e vén ¡a adoraren o Altisimo! fariseios, os grandes da terra, sin que ó ver do inocente a orfandade se calme dos ricos a sede avarienta. O meu peito ca angustia se oprime. ¡Señor! ¡Dios do ceo! ¿Por que hai almas tan negras e duras? ¿Por que hai orfos na terra, Dios boeno? Mais n'en vano sellado está o libro dos gr...
