Mañá da miña rúa Entrou a mañá no meu pobo tan limpa, tan redonda e pura como unha mazá sobre un espello. Hoxe, a miña rúa está aberta. ¿Xogan os anxos nas cornisas das casas? Ela foi a primeira que pasou cos seus ledos cadrís: dous cachos de luz combados abalábanse sobre un negro tenro. As ventás, despertas,. ollábana caladas, ditosas. Dúas raparigas loiras páranse, unha no sol, outra na sombra. Ouro tenro dos seus brazos, prata donda do seus ombros. Agora, un obreiro pasa cun espello enriba da súa cabeza. Il non sabe que se vai levando o ceo e unhas nubes brancas. Alónxase, alónxase... E pola pulida prata esbaran a luz e a sombra. Torbelliño brillante, veloz... un neno en bicicleta. A rúa remata lonxe, coma se fose ó mar. O neno pérdese. Sombra do aire na herba Luís Pimentel Pormenores de cadros de Julia Minguillón
