Castiñeiros
Castiñeiros do Val, meus castiñeiros
orfos, vellos, calados e retortos,
co toro podrecido, os brazos tortos,
aló embaixo no río ou nos outeiros.
Estades desamparados e tristeiros,
sodes medio pantasmas, medio mortos
e, anque murcharon árbores e hortos,
non fumegan sequeiros en Sequeiros.
Fóronvos espulsando pouco a pouco,
fóronvos desterrando paso a paso
e acabarán quitándovos a vida.
Apenas sodes nada. Só salouco
ou pinguiña de seiva envellecida
que, amargamente, agarda o seu ocaso
Manuel María
Sonetos ao Val de Quiroga
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora
Comentarios