Soñeiro
Camiña ausente e de vagar. Nalgures
párase a mirar o ar, como buscando
algo que non atopa, coma cando
de ningures se vai cara ningures.
A fronte ardida: cinsa de borrea.
Os ollos ¿de soñar?- enlameirados,
feridos de tristura, ensimesmados,
como cismando sempre nunha idea.
Camiña así, á toa, pola vida,
ausente e lento, sempre na precura
dunha alborada, dunha luz perdida.
Non sabe onde perdeu e, matinando,
pensa que a atopará na arboradura
dun barco de papel que fixo, cando…
Víctor Campo Pereira
Fotografías de ® Antoine d’ Agata
Comentarios