A MORTE AMENCE LÚGUBRE
A Sexton, Plath e Pizarnik
Nadas en 1928, 1932 e 1936
Cada catro anos a morte
abre a chave do gas dunha cociña,
fúmase un cigarro no sofá e espera.
Outras veces acende o motor dun automóbil
dentro do garaxe
e canta Chair in the Sky,
un pouco de jazz non espertará
ás bonecas recentemente maquilladas, pensa.
Cada catro anos a morte toma
anfetaminas para adelgazar,
pero pásaselle un pouco a man
e xa non esperta.
Non se pon triste, nin alegre, nin neurótica, non.
pero cada catro anos
a morte amence lúgubre
e observa a tarde vermella
desde unha xanela.
Alguén trata de invocarme, di,
e pecha amargamente os ollos.
A min dáme pesar, non sei,
é coma se ela quixese dicirnos
ou contarnos algo desde o seu delgado rostro branco,
coma se estivese cansa de estrangular mulleres.
Eu coñézoa moi pouco,
pero cónstame aborrece
o seu funerario oficio.
Ultimamente vírona respirar
certo aire suicida.
Cada catro anos á morte
irrítanselle os ollos,
sabemos que chorou, sabémolo,
pero calamos,
sabemos tamén que busca algún ventre
e como ela non ten o privilexio
da carne materna
aferra entón os seus fríos e delgados dedos
no primeiro embigo que atopa.
Por iso cada catro anos algunhas nenas
xa veñen mortas.
Francisco Ruiz Udiel
Comentarios