NOITE DAS PENAS
Do íntimo
Cada noite eu chorando pensaba:
Que esta noite tan grande non fora,
Que durase... e durase... antre tanto
Que a noite das penas
Me envolve loitosa.
Mais a luz insolente do día,
Constante e traidora,
Cada amañecida
Penetraba radiante de groria
Hastra o leito donde eu me tendera
Coas miñas congoxas.
Constante e traidora,
Cada amañecida
Penetraba radiante de groria
Hastra o leito donde eu me tendera
Coas miñas congoxas.
Desde entonces busquei as tiniebras
Mais negras e fondas,
E busqueinas en vano, que sempre
Tras da noite topaba ca aurora...
So en min buscando no oscuro
I entrando na sombra
Vin a noite que nunca se acaba
Na miña alma soia.
Mais negras e fondas,
E busqueinas en vano, que sempre
Tras da noite topaba ca aurora...
So en min buscando no oscuro
I entrando na sombra
Vin a noite que nunca se acaba
Na miña alma soia.
Follas Novas
Rosalía de Castro
Rosalía de Castro
Fotografía de Emilio Blanco "Milucho"



Comentarios