.jpg)
Rúas ardentes
De mozo, tiven unha amante naquel recodo de Atocha. Ao facer memoria dos nosos amores, alma e noz atravésanse na gorxa. Era flamenca e o seu marido corría teas de Cambray, blondina de Bruxelas, puntillas, entredoses, tafetán e granadinas. Cruzámonos unha tarde de pascua, cando paseaban pola alameda prendidos do brazo. Desde aquel día non parei ata dar coa súa pousada e porlle sitio, mandándolle un propio con billetes e sonetos, en canto íaselle o esposo a gañarse o corretaxe. En verdade, non prendei dela senón das súas tetas, que Santa Águeda bendígalle e conserve, por ser patrona e valedora das mamas.
l
l
l
El jardín de Atocha
Carlos Rojas
Comentarios