Canción do arco da vella
A xanela recorta a imaxe dun tempo de inverno no instituto. Sonos rotos. Dezasete anos, bailabas aquela canción, se non me esquezo, era Maggie May. A mandolina alegraba a fondo musical feito para a voz do inglés pillabán. Estou dormido sobre o arco da vella. A pantasma da fuxida ao Norte perdeuse para sempre. Mais teño a esperanza de pasear contigo pola praza de Santa Ana. Botarei unhas pesetas ó músico da rúa e convidareite a zume de laranxa no pub. Tiñas dezasete anos. Estou dormido sobre o arco da vella.
Comentarios