CANCIÓNS/CARLOS CANO

Campo de amores

Deixa que se vaia
esa nube negra
deixa que se vaia
.Que o sol que a min me aluma
vén por outros montes,
deixando polas gallas a froita dourada
dun novo horizonte
sedento de aventura,
trae para a tristura
mazá de amores.
Deixa que se vaia,
que algo terá o río
cando o río canta.
Correntes de auga pura,
se pura cristalina
espertan a fermosura
as flores madrugan
e o amor érguese.
Se digo quérote

mirarte non podo,
os teus ollos mátanme.
En campos de amores,
paxaros de lume
voan pola noite
negra do teu pelo.
Onde o meu amor pérdese,
 o teu cariño atopa.
Xuntos en flor bébense
-aberto xeranios-
a mel prisioneira.
Se digo quérote
se dígoo ao vento
e para ti lévame.
Alegría, alegría, alegría!
Que alegría cada primavera.
Que alegría que a neve pura
convértase en auga
e levante verdura.
Que alegría
terte nos meus beizos,
sentirme na túa boca,
amor, que alegría!

"De la Luna y el Sol"

Carlos Cano (1946-2000)

Fotografía da primavera de Emilio Blanco

Pintura de Calor do sol, de Ron Hicks