Polo regueiro adiante Auga, auga, auga.
Digo o teu nome claro.
Busco ás apalpadelas,
Agoiro teu ruído ao xorrar,
vexo os sucos por onde arroias monte embaixo.
Son neno diante dos orgullosos taramoucos,
abraiado polas pedras de arquitectura arredada.
O regueiro sinuoso entre o fragueiro está enxoito.
Non escoitas a melura alfúfura do frescor
que nace na profundidade da terra.
A mañá é longa, lucida e vizosa.
l
O agro dorminte
A. S. L. (1904-1937)
Fotografía de © Emilio Blanco "Milucho"
Fotografía de © Emilio Blanco "Milucho"
Comentarios