A vendimiaA vendimia está aí,
chamando na porta con cangallos maturos,
mouranzos ou da coor de mel,
zumengando mosto e Ledicia.
Xa non hai mapoulos nin toxos ulindo
nin xílgaros nin ourioles nas ramaxes.
Soio a mancha doce dos racimos pendurando
e as cepeiras axoenlladas doando o froito de Deus.
Xa non se escoltan os cantos bariles dos homes,
e as mociñas vendimadoras teñen beizos de zugamel,
e un ar azul tínguese de brétemas mornas,
e un frescor de choivas trema nasa zas do outono,
namentras que as cubas agrdan as uvas no lagar.
A vendimia está aí, cun rito de sécalos,
cun tumulto de alalás e cantigas enxebres
ceibando no vento ledas voces antergas,
polas ribeiras radiantes dos maturos viñedos célticos.
O desacougo
Pura Vázquez (1918-2006)
Comentarios