Arquitecto de soñosConstruín unha casa azul
xunto a un lago
cheo de esmeraldas
debuxei un manancial de luz
que bañaba un bosque
de palmeiras.
Sobre o papel pintei
sete fiestras,
sete azuis ollos de cristal
e deixei despois
a porta aberta
convidando sempre a entrar.
O salón era un gran xardín
de claveles, rosas e violetas
as guitarras daban ao lugar
a cor alegre dunha festa.
Colguei a casa azul
xunto á miña cama
e pensando nela
durminme.
Eu oínche chegar despois
como un suspiro
e oínche dicir ven
xunto a min
As túas palabras eran
como un cascabel
que tristes soaba
cando espertei.
Contemplei a casa
a fonte, o xardín
pero ti, a miña amiga
non estabas alí.
Porque a un soño que máis,
se pódelle pedir?
Porque a un soño que máis,
se pódelle pedir?
La estrella del alba (1977)
Hilario Camacho
Fotografía de Emilio Blanco que utiliza o outono para facer unha homenaxe ao cantautor madrileño que compuxo a peza de enriba.
Comentarios