Cando vibra o silencio
Sinto que todo cala cando o silencio é vivo.
Unha folla caindo. Un espello crevándose.
As choivas que barullan nos transparentes vidros.
As pedriñas e as ondas dos musicales ríos.
As voces da soedade no infindo conversando
co bruído dos mares, seus fortes canturíos.
Cando o silencio vibra escoito os soerguidos
acentos que traspasan as queimantes verdades,
e das ánforas fuxen os espectros dormidos.
E os ecos apagados de antergos paraísos
que traen os deuses celtas dos fúnebres trasmundos
érguennos na memoria nomes inesquecidos.
Unha folla caindo. Un espello crevándose.
As choivas que barullan nos transparentes vidros.
As pedriñas e as ondas dos musicales ríos.
As voces da soedade no infindo conversando
co bruído dos mares, seus fortes canturíos.
Cando o silencio vibra escoito os soerguidos
acentos que traspasan as queimantes verdades,
e das ánforas fuxen os espectros dormidos.
E os ecos apagados de antergos paraísos
que traen os deuses celtas dos fúnebres trasmundos
érguennos na memoria nomes inesquecidos.
Desmemoriado río
Pura Vázquez (1918-2006)
Fotografía e imaxe de © Sam Rock
Comentarios