O recuncho de Antonio VidalO enreixado está entreaberto. O paseo ábrese perante nós, pero vacilamos. Aos poucos van aparecendo, naquel lustre de noite boreal, a enfermería, a hasta da bandeira e as árbores.
Entramos. Non nos atrevemos a ir máis alá do gran plátano.
A herba escintila cunha fosforescencia verde pálido. Era alí, naquel sitio da pradería de céspede, onde esperabamos, para empezar o partido, a que Pedro tocase o chifro. Eramos uns rapaces tan bos...
Tan bos rapaces
Patrick Modiano (Boulogne-Billancourt, 1945)
Comentarios