O recuncho de Antonio VidalVerdes outeiros da nativa terra
durmindo nun azur de fumes quedos.
Rente de min estades, doces cumes,
pero eu estóu moi lonxe, lonxe, lonxe.
Serpe de prata, río, longo espello
pasando con lecer. As túas augas
navegan o meu peito lentamente,
pero eu estóu moi lonxe, lonxe, lonxe.
Un neno loiro en preces salugado
buscando amor. Agora vai conmigo,
dentro de min, chorándome na ialma,
pero eu estóu moi lonxe, lonxe, lonxe.
Un día voltaréi, nativa terra,
a descansar en tí dos meus camiños,
mais non te alcontraréi. En min te levo,
pero eu estóu moi lonxe, lonxe, lonxe.
Moi lonxe
Celso Emilio Ferreiro (1912-1979)
Celso Emilio Ferreiro (1912-1979)
Comentarios