A lúa, que acababa de erguerse, chea e grande, baixo un ceo profundo sobre os montes enloitados, iluminaba as saias da montaña, branqueadas a treitos por cópalas dos yarumos, arxentando as escumas dos torrentes e difundindo a súa claridade melácolica ata o fondo do val. As plantas deluraban súas máis suaves e misteriosos recendos. Ese silencio, interrompido soamente polo berro do río, era máis pracenteiro que nunca á miña alma.
Jorge Isaac (1837-1895)
Pola caldeira, fotografía de Emilio Blanco
Comentarios