Selva fría
Pasando un val escuro ao fin do día.
Tal que xamais para o seu pé dourado
o sol fixo tapete do seu prado,
choros medraron a tristura miña.
Entrando en fin por unha selva fría,
vin un túmulo de adelfas coroado,
e un corpo nel vestido aínda que mollado,
cunha táboa en que do mar saía.
Díxome un vello de dor cuberto:
Este é un morto vivo,
anda no mar e nunca toma porto.
Como vi que era eu detiven o paso;
que aínda non me quixen ver despois de morto
por non lembrarme da dor que paso.
Tal que xamais para o seu pé dourado
o sol fixo tapete do seu prado,
choros medraron a tristura miña.
Entrando en fin por unha selva fría,
vin un túmulo de adelfas coroado,
e un corpo nel vestido aínda que mollado,
cunha táboa en que do mar saía.
Díxome un vello de dor cuberto:
Este é un morto vivo,
anda no mar e nunca toma porto.
Como vi que era eu detiven o paso;
que aínda non me quixen ver despois de morto
por non lembrarme da dor que paso.
Rimas. Soneto 19
Lope de Vega
Val silandeiro. Fotografía de Sam Rock
Comentarios