Canción da chuvia

Chuvia suave, chuvia triste, 
doce amiga da infancia,
segue caendo con calma.
Desprega no ceo escuro
as túas nubes grises e pardas,
e reluce nas beirarrúas,
en calellas e nas prazas.
A túa néboa sabe velar
a altiva soberbia va
dos pazos e templos,
das torres e as casas.
Dás máis verdor ás árbores,
máis flor aos ramallos,
frescura á noite negra
e perfume á alborada.
Baixo o teu manto de brétemas,
baixo as túas cortinas de auga,
agroma a vida na terra
do fondo das súas entrañas;
os teus tons neutros serán
coas luces de mañá
rosas de cor espléndida,
brancas, azuis e granas.



Pío Baroja
Canciones del suburbio


Chove cara ao cimo de Santa Mariña. Fotografía de Sam Rock que lle recordou uns versos de Pío Baroja, do único libro de poesía do novelista. Como lle pasou a Baroja, Sam quedou como orfo ante a paisaxe da montaña envolta en nubeiros pardos e grises, pois nese momento pensou noutro tempo, nun 23 de maio de 1981, na canción do vídeo e na rapaza moura de ollar meigo.





Comentarios

Publicacións populares