Os bosques IIFronte aos bosques, algo escápame. Algo da miña vida, unha parte agochada, sen embargo locuaz, e susurrante. Non cesa de rosmar desde un rincón sombrizo, apenas endilgo o seu perfil; esta parte parece falar soa, como esas xentes que na rúa articulan palabras para eles mesmos a falta de atopar a alguén a quen confiarse. Alguén a quen confiarse, si, ao que esbandallarse, ao que confesarse. Confesar un os seus medos, e os seus desexos, antes de que eu escape.
Os bosques o meu lombo, oio o que me escapa pero non enténdoo. Apenas poder sentilo cólmame de visións, onde o medo xa non ten medo del mesmo, nin dos seus desexos recuperados.
Eloxio dos boques tras o portelo dun vagón
Richard Dalla Rosa
Fotografía de Sam Rock
Comentarios