En lagoa solitaria
Pescador do meu pobo,
de aparello e cana,
silencio, fogón e espera
en lagoa solitaria.
Nas augas tan quedas
que son un abraio negro parece unha pinga de lúa,a túa aboia branca de ceibo.
E na noite o teu fogón
como flor de zapallera
vaiche dourando o asado,
vaiche queimando a espera.
Volvés coa túa carga de noite
de bagres e tarariras;
a túa sombra canta baixiño
coa súa voz recentemente nada.
Pescador do meu pobo,
de aparello e cana,
silencio, fogón e espera
en lagoa solitaria.
de aparello e cana,
silencio, fogón e espera
en lagoa solitaria.
Nas augas tan quedas
que son un abraio negro parece unha pinga de lúa,a túa aboia branca de ceibo.
E na noite o teu fogón
como flor de zapallera
vaiche dourando o asado,
vaiche queimando a espera.
Volvés coa túa carga de noite
de bagres e tarariras;
a túa sombra canta baixiño
coa súa voz recentemente nada.
Pescador do meu pobo,
de aparello e cana,
silencio, fogón e espera
en lagoa solitaria.
Pescador de arroio
Juan Capagorry (Montevideo, 1934-1997)
Estany-Colomina. Fotografía de Emilio Blanco.
Comentarios