Primeiro foi o mar
dempois a pedra.
C.E. Ferreiro
Primero foi o mar, dempois a pedra.
¿Que quedará de nós?...Unha espuma levísima,
fado de Amalia para unha travesía.
¿Qué loita de navíos?...
Dónde o naufgraxio daquela Nau Preta?...
Primeiro foi o mar, mais non é certo
que a corrente nos leve:
Correspóndelle á onda repetirse de novo,
devolver algo vivo por unha dor tremenda.
Alas pasan, indómitas, altas como trofeos.
Sobrevoan a orela onde tí e máis eu nunca estivemos.
Arestora que parou de chover
corenta días e corenta noites
é preciso esquecer o diluvio,
decir que xa podemos coroarnos
cun ramallo de olivos.
Ah, si, país de outono dende un trono de sombras!
Hai un porto inmediato afincado nas pedras.
Agora
só a barca varada e nós mesmos.
¿Que quedará de nós?...Unha espuma levísima,
fado de Amalia para unha travesía.
¿Qué loita de navíos?...
Dónde o naufgraxio daquela Nau Preta?...
Primeiro foi o mar, mais non é certo
que a corrente nos leve:
Correspóndelle á onda repetirse de novo,
devolver algo vivo por unha dor tremenda.
Alas pasan, indómitas, altas como trofeos.
Sobrevoan a orela onde tí e máis eu nunca estivemos.
Arestora que parou de chover
corenta días e corenta noites
é preciso esquecer o diluvio,
decir que xa podemos coroarnos
cun ramallo de olivos.
Ah, si, país de outono dende un trono de sombras!
Hai un porto inmediato afincado nas pedras.
Agora
só a barca varada e nós mesmos.
Estacións ao mar
Xohana Torres
A forza das mareas e Rhapsody In Blue. Fotografía de © Emilio Blanco.
Comentarios