Tríadas no mar e na noiteMeu navío leva ao vento
no mastro eterno da noite
o treu do meu pensamento.
Leda vai a nao
na proa unha frol:
a rosa albariña
do meu corazón.
Amiguiña, crara estrela,
dáme a aguillada de un bico
para apurrar a gamela.
Por navegar ao desvío
varei a miña chalana
no teu corazón-baijío.
Os agros van de ruada.
Vinde ruar polas ondas
levarés a herba mollada.
O faro de Corrubedo
co seu ollo largasío,
ai amor, púxome medo.
Deitouse o mar, foise o vento,
no mastro da noite albean
os liños do pensamento.
Leda vai a nao,
abordo un amor;
é granada a rosa
do meu corazón.
Nao senlleira
Fermín Bouza-Brey
Rosalinda. Fotografía de Emilio Blanco
Comentarios