LUZ CAINDO DOS OLLOS
Memoria
memoria de outas azas
é iste dor seguro dos costados
que me acompaña:
Son istas mans que voltixean sempre
desesperadas:
ista luz que vai caindo dos meus ollos
partindo en dous a chama.
¡Ai! A chama interior que libra ao voo
do terrible destiño dunhas azas.
memoria de outas azas
é iste dor seguro dos costados
que me acompaña:
Son istas mans que voltixean sempre
desesperadas:
ista luz que vai caindo dos meus ollos
partindo en dous a chama.
¡Ai! A chama interior que libra ao voo
do terrible destiño dunhas azas.
Fabulario novo (1924-1992)
Manuel Cuña Novas
Fotografía de © Dave Heath
Comentarios