O outonoO outono ten a cor dos solpores
eternamente tépedos voando
no berce dos ollos adolescentes
que apreixaban as coxas das mozas.
O outono ten no colo extenso
as margaridas esfolladas
dos pasados incrumpridos.
O outono é o anxo esguío
que revoa no campadal
dos ancios sulagados
no pombal das pombas mensaxeiras
do desencanto.
O outono é unha praciña pequena,
no redondel do peito,esmorecendo
á par de tóldolos carreiros
a rematar sempre en ningures.
Berros en voz vaixa
Antón Tovar
Solpor cara ás illas. Fotografía de Sam Rock.
Comentarios