Infinito

Sempre cara foime esta erma lomba
e esta maleza, a que tanta parte
do último horizonte ver impide.
Sentado aquí, contemplo interminables
espazos detrás dela, e sobrehumanos
silencios, e un sosego fondísimo
o meu pensamento finxe; pouco falta
para que o corazón espántese. Escoito
o vento zoar entre estas gallas,
e comparando voz a aquel silencio
infinito esta voz; e penso entón
no eterno, nas mortas estacións
e na presente, rumorosa. Nesta
inmensidade alágase o pensamento,
e o naufragar neste mar éme doce.

Cantos
Giacomo Leopardi


Fotografías de © Roque Soto




Comentarios

Publicacións populares