Sentimento de outono
Chove o outono aínda verde como entón
Sobre os vellos mármores,
Con aroma baleiro, abrindo sonos,
E o corpo abandónase.
Hai formas transparentes polo val,
Embeleco nas fontes,
E entre o vasto aire esvaído xa brillan
Unhas celestes ás.
Tras das voces frescas queda o halo
Virxinal da morte.
Nada pesa gañado nin perdido.
Feble vai o recordo.
Todo é verdade, menos o odio, irto
Como esa gris celaxe
Pasando en van sobre o ouro,
Feito sombra irada.
Luis Cernuda
Fotografía de Roque Soto
Comentarios