SOL POR ENTRE AS GALLAS

2 de abril

A chuvia, co cabelo prendido nas silveiras, en ondas de loiro resprandor, foi citando as follas do teixo, lambendo bidueiras e concheiros, deica chegar ao sono da carriza. E alí embebéu a celeste Idea. Agora a erba medra alta nas crareiras onde os deuses cantan.


O xabarín estrelece a trepadoira co seu súpeto bravexar, rola o fieito polo carrelo da serpe; nas outas ponlas, rompe en salgueiros de luz o meridía.


Soña a fraga na soidade da terra o amor desenleado de toda servidume. Velahí, -paresce decir a paisaxe na mañán pura- a vida sin misturas que asombrecen, sin angurias. Velahí o pensamento dos deuses cando crearon a inocencia da vida. 


Follas de vagar
Eduardo Moreiras


Fotografía de Roque Soto