Onde o río é máis azul
Era un tempo no que os máis simples alimentos contiñan ameazas, insidias e fraudes. Non había día en que algún periódico non falase de descubrimientos abraiantes nos productos da praza: o queixo estaba feito de materia plástica, a manteiga con buxías, nas froitas e verduras o arsénico dos insecticidas estaba concentrado en porcentaxes máis fortes cás vitaminas, ós polos, para engordalos, enchíanos de píldoras sintéticas que podían transformar en polo ó que comía un coxote del. O peixe fresco fora pescado o ano pasado en Islandia e pintábanlle os ollos para que parecese de onte. Nalgunas botellas de leite aparecera un rato, no se sabe se vivo ou morto. Das de aceite non caía o dourado zume da oliva, senán graxa de besta vella, oportunamente destilada.
Marcovaldo
Italo Calvino
Traducción de Silvia Gaspar
Que Ceres nos libre. Fotografía de Roque Soto.
Comentarios