Neve
Retrocede, combate
cara atrás, corazón meu.
Cínguete ao amor, queda
activo en corpos, en
materiais amantes.
Esquece a neve, vive
cos teus, descende
á tenrura. Este
é o teu país.
Oh a sede, oh a sede!
Por que este mesmo lume
empúrrame cara á neve?
Subir, subir á auga
eterna onde viven
a claridade e o frío.
Un sono: Cumio inmóbil.
Nada e luz. Ninguén, ninguén.
Oh Deus, se só un paxaro
visitáseme nesta
rexión de liberdade.
Atrás, puros espazos,
beleza inhabitable.
volva a sede ao seu
orixe no lume.
Libro do frío
Antonio Gamoneda
Fotografía de Emilio Blanco
Comentarios