Fírisme, outono
Fírisme, outono,
extrema luz de tarde
coa dureza que eu sei.
Serán, ala perpetua
a rematar o vóo
que me advirte do final de algo.
Da rúa chegan
voces xerais que confunde o vento.
Adónase das fiestras
un trémulo fulgor.
De súbito rescato
por riba dos tellados
aquel cheiro de xebras e de algazos
do mar que tanto amei.
Estacións ao mar
Xohana Torres
Fotografía de © Roque Soto
Comentarios