Ventá
Un anaco de azul ten maior
intensidade que todo o ceo,
eu sinto que alí vive, a flor
da éxtase feliz, o meu anhelo.
Un vento de espíritos pasa
moi lonxe, dende a miña ventá,
dando un aire en que despeza
a súa carne unha anxelical diana.
moi lonxe, dende a miña ventá,
dando un aire en que despeza
a súa carne unha anxelical diana.
E na alegría dos xestos,
ebrios de azur, que se verten...
sinto bulir tolos pretextos,
que estando aquí !de alá me chaman!
ebrios de azur, que se verten...
sinto bulir tolos pretextos,
que estando aquí !de alá me chaman!
Alfonso Cortés
Fotografía de Roque Soto
Comentarios