Antiga noiva verde
Como altura: ti sitio
de áers, sitio alto.
Cada soño, sentidos
amorosos ensoño.
Por qué así existes
en ombría marea
de renovadas frontes
e palidez aceda?
Corazón de silencios
e desveladas sombras,
de pechados antigos
circos i escuras zonas.
Espellos demudados,
poesía ou estancia,
imaxe dos teus craros
fíos de vida varia.
Esquina de ti mesma,
esquiva e sempre amabel,
chamada por sorpresas
a muros que non sabe.
Coma ponla e medusa
ou frol extraordinaria.
Ti si sede. Falaron
de aérs e de estancias.
Álvaro Cunqueiro
Fotografías de Roque Soto
Banda sonora:
Díxenlle á rula - Amancio Prada
Comentarios