Na tristura das horas do desterro,
ante os meus ollos, rebulindo, brilan
roxas e ardentes, pra morrer nun sopro,
voadoras muxicas.
Son as miradas rúas: as que soltas
no aburrimento triste desa vida
conque o ceo a friaxe do teu peito
xustamente castiga.
Como saben que as quixen e inda as quero
co sufrido penar daqueles días,
veñen a consoarme, garimosas...
mais que ti compasivas!
Rimas
Ramón Cabanillas
Fotografías de Roque Soto
Comentarios