Ante as torres de Compostela
Tamén a pedra, se hai estrelas, voa.
Sobre a noite biselada e fría
crecede, xemelgos lirios de ousadía;
crecede, puxade, torres de Compostela.
Campo de estrelas a vosa fronte anhela,
silenciosas mestras de porfía.
No meu peito ?ay, amor? a miña fantasía
torres máis altas labra. A alma vela.
E ela ?tú? aquí, comigo, aínda que non alcanzas
cos teus dedos as miñas torres de esperanzas
como eu estas de pedra cos meus,
contempla entre as miñas torres as estrelas,
non estas de outono, bórraas; aquelas
do noso agosto ardendo en sonos fríos.
Sobre a noite biselada e fría
crecede, xemelgos lirios de ousadía;
crecede, puxade, torres de Compostela.
Campo de estrelas a vosa fronte anhela,
silenciosas mestras de porfía.
No meu peito ?ay, amor? a miña fantasía
torres máis altas labra. A alma vela.
E ela ?tú? aquí, comigo, aínda que non alcanzas
cos teus dedos as miñas torres de esperanzas
como eu estas de pedra cos meus,
contempla entre as miñas torres as estrelas,
non estas de outono, bórraas; aquelas
do noso agosto ardendo en sonos fríos.
Gerardo Diego
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Levousa fremosa - DOA
Comentarios