Testimuña
Presento a testimuña das feridas
-mocedá derrubada,
tronzada frol de arelas-
e doume aos berros fondos dos camiños.
Ollade cómo estamos mutilados,
ergueitos os muñós apodrecidos
na noite interminábel.
Vede qué longas sombras dondas
pasan correndo, fuxindo cara á morte,
pola sede calada de aquil día
-Día da Dor sin Nome-
que ha de escribirse aínda nas estrelas.
Presento a testimuña dos aldraxes
e doume o medo dos primeiros homes
que alcenderon lumieiras nos curutos
e creeron na libertá dos soños.
-mocedá derrubada,
tronzada frol de arelas-
e doume aos berros fondos dos camiños.
Ollade cómo estamos mutilados,
ergueitos os muñós apodrecidos
na noite interminábel.
Vede qué longas sombras dondas
pasan correndo, fuxindo cara á morte,
pola sede calada de aquil día
-Día da Dor sin Nome-
que ha de escribirse aínda nas estrelas.
Presento a testimuña dos aldraxes
e doume o medo dos primeiros homes
que alcenderon lumieiras nos curutos
e creeron na libertá dos soños.
Longa noite de pedra
Celso Emilio Ferreiro
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Notas necrolóxicas - Luis Emilio Batallán
Comentarios