Spleen
Eu son como ese rei daquel país chuvioso,
rico, pero impotente, novo, aínda que achacoso,
que, desprezando afagos dos seus cen concelleiros,
cos seus cans abúrrese e demais animais.
Nada pode alegralo, nin cazar, nin o seu falcón,
nin o seu pobo morréndose en fronte do balcón.
O grotesco balada do bufón favorito
non distrae a fronte deste enfermo maldito;
en cripta convértese o seu leito blasonado,
e as damas, que a cada príncipe achan de agrado,
non saben xa encontrar que vestido indiscreto
logrará un sorriso do novo esqueleto.
o sabio que lle acuña o ouro non puido
extirpar do seu ser o humor corrompido,
e nos baños de sangue que facían os romanos,
que a miúdo recordan os vellos soberanos,
reavivar tal cadáver el tampouco soubo
pois ten en vez de sangue verde auga do esquecemento.
reavivar tal cadáver el tampouco soubo
pois ten en vez de sangue verde auga do esquecemento.
As flores do mal
Charles Baudelaire
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Too Many Nights Too Long - Poco
Comentarios