A trompeta
Que fermoso
era o son da trompeta
Cando o
músico contivo o alento
E o aire de
todo o Universo
Entrou por
aquel tubo xa libre
de
obstáculos!
producido
polo rozamento
dos furacáns
contra o metal,
de cálidos
ventos do
Sur, e logo do xeado
austral, que
deu a volta ao mundo.
O vento
solano chegou cheo de luz
salpicando
de sol e de verán.
O siroco
deixou un pouco de area,
e o mistral
era case
silencio,
igual que os
alisios.
Pero
escoitade,
escoitade
aínda
o ramallazo,
o poderoso
refacho
e deixa
sobre a pel
a húmida
caricia da salitre.
Un berro
agudo interrompeu a melodía.
O artista,
estrañado,
axitou o seu
instrumento,
e caeu ao
chan, irta, derrota
unha
brillante e negra andoriña.
Tratado de urbanismo
Ángel González
Comentarios