.jpg)
A casa baleira
Eu recordo unha casa que deixei.
Agora está baleira.
As cortinas méxense co vento,
golpean as madeiras testanamente
contra os muros vellos.
Agora está baleira.
As cortinas méxense co vento,
golpean as madeiras testanamente
contra os muros vellos.
No xardín, onde a herba empeza
a derramar o seu imperio,
nas salas de mobles enfundados,
en espellos desertos
camiña, deslízase a soidade calzada
de silencioso e brando veludo.
a derramar o seu imperio,
nas salas de mobles enfundados,
en espellos desertos
camiña, deslízase a soidade calzada
de silencioso e brando veludo.
Aquí onde o seu pé marca a pegada,
neste. corredor profundo e apagado
crecía unha rapaza, levantaba
o seu corpo de ciprés esvelto e triste.
neste. corredor profundo e apagado
crecía unha rapaza, levantaba
o seu corpo de ciprés esvelto e triste.
(Ás súas costas crecían as súas dúas trenzas
igual que dous xemelgos anxos da garda.
As súas mans nunca fixeron outra cousa
máis que pechar ventás.)
igual que dous xemelgos anxos da garda.
As súas mans nunca fixeron outra cousa
máis que pechar ventás.)
Adolescencia gris con vocación de sombra,
con destino de morte:
as escaleiras dormen, derrúbase
a casa que non soubo deterte.
con destino de morte:
as escaleiras dormen, derrúbase
a casa que non soubo deterte.
Rosario Castellanos
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Circle game - Milan & Bibiloni
Comentarios