Coas pedras, co vento...

Coas pedras, co vento
falo do meu reino.

O meu reino vivirá mentres
estean verdes os meus recordos.
Como se poden vir
as nosas murallas ao chan.
Como pode non falarse
de todo aquilo.
O vento non escoita. Non
escoitan as pedras, pero
hai que falar, comunicar,
coas pedras, co vento.

Hai que non sentirse só.
Compañía presta o eco.
O atormentado berra
a súa amargura no deserto.
Hai que desendemoniarse,
liberarse do seu peso.
Quen non responde, parece
que nos entende,
coas pedras, co vento.

Esprémese así a alma. Así
líbrase do seu veleno.
Descansa, comunicando
coas pedras, co vento.


José Hierro


Fotografía de Roque Soto


Banda sonora:


Hyacinth House - The Doors

Comentarios

Publicacións populares