Coas pedras, co vento...
Coas pedras, co vento
falo do meu reino.
falo do meu reino.
O meu reino vivirá mentres
estean verdes os meus recordos.
Como se poden vir
as nosas murallas ao chan.
Como pode non falarse
de todo aquilo.
O vento non escoita. Non
escoitan as pedras, pero
hai que falar, comunicar,
coas pedras, co vento.
estean verdes os meus recordos.
Como se poden vir
as nosas murallas ao chan.
Como pode non falarse
de todo aquilo.
O vento non escoita. Non
escoitan as pedras, pero
hai que falar, comunicar,
coas pedras, co vento.
Hai que non sentirse só.
Compañía presta o eco.
O atormentado berra
a súa amargura no deserto.
O atormentado berra
a súa amargura no deserto.
Hai que desendemoniarse,
liberarse do seu peso.
Quen non responde, parece
que nos entende,
coas pedras, co vento.
liberarse do seu peso.
Quen non responde, parece
que nos entende,
coas pedras, co vento.
Esprémese así a alma. Así
líbrase do seu veleno.
líbrase do seu veleno.
Descansa, comunicando
coas pedras, co vento.
coas pedras, co vento.
José Hierro
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Hyacinth House - The Doors
Comentarios