No teu leito de medianoite
Xacendo no teu leito de media
noite,
Escoita debaixo da porta
aos mozos que esgotan a súa luz en suspiros;
chegará o día en que a penumbra os arrebate,
e na Escuridade xa non poderán suspirar;
Como a Noite que alivia a pena do amante,
Cúbrame coa súa piedade, xa que non hai mañá para min.
Na Terra á que viaxo,
un afastado refuxio agárdame.
A súa delicada cama está feita de grava,
e naquel xentil leito xacerei;
co peito sufocado de xoios,
descansando sobre outros,
cuxa esencia era a luz,
e o seu destino é o po.
Escoita debaixo da porta
aos mozos que esgotan a súa luz en suspiros;
chegará o día en que a penumbra os arrebate,
e na Escuridade xa non poderán suspirar;
Como a Noite que alivia a pena do amante,
Cúbrame coa súa piedade, xa que non hai mañá para min.
Na Terra á que viaxo,
un afastado refuxio agárdame.
A súa delicada cama está feita de grava,
e naquel xentil leito xacerei;
co peito sufocado de xoios,
descansando sobre outros,
cuxa esencia era a luz,
e o seu destino é o po.
A. E. Housman
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Spectrum- Florence + The Machine
Comentarios