O vento e a alma

Con tal vehemencia o vento
vén do mar, que os seus sons
elementais contaxian
o silencio da noite.

Só na túa cama escóitalo
insistente nos cristais
tocar, chorando e chamando
como perdido sen ninguén.

Mais non é el quen en desvelo
tente, senón outra forza
de que o teu corpo é hoxe cárcere,
foi vento libre, e recorda.

Luis Cernuda


Fotografía de Roque Soto


Banda sonora:


El maldito viento- La Unión



Comentarios

Publicacións populares