MÚSICA TRADICIONAL DE QUIROGA

 

Adeus Madrid

 

Doce Madrid, dura Madrid,
corazón de regalicia;
xa chegou abril, voume de aquí,
cantarei noutro país.

Doce Madrid, dura Madrid,
doe Madrid, tenra Madrid.
Eu tería sido nas túas rúas
un neno perdido, se tiveses querido
botarme e odiarme.


Doce Madrid, doce Madrid, dura Madrid,
corazón de regalicia.

Ti cres que o sol é español
-sonos do teu corazón-;
pero é verdade que unha cidade
pode estar lonxe do mar.

Doe Madrid, déixame ir,
eu para ti son de millo,
e é que nacín onde en abril
nace do mar unha planta de sal
que se estende e se inclina
e converte o millo en fariña.

Sabes Madrid, nada che dei,
ti deixáchesme durmir;
fun un arlequín, doce Madrid,
soñando co meu país.

Adeus Madrid. Volvo vivir.
Dura raíz, sento ao partir
que algo de min queda aquí
xa para sempre: a ardente ilusión de quererte,
ser forte e deixarte, sen deixar de amarte.

 

 

Alfredo Zitarrosa


Fotografía de Roque Soto